It was a two-volume collection he titled Liber gemniagraphus sive cleronomialis ecclesiae pharphensis, usually known as the Regestum Farfense, now in the Biblioteca Apostolica Vaticana.
There is disagreement among scholars today whether Gregory had a specific political purpose in mind in his selection, or was simply affirming the property rights of the abbey to its own monks.
[8] Around 1107, perceiving the need for a narrative history of Farfa to complement the documentary version he had already compiled, Gregory began an untitled work that has become known as the Chronicon Farfense.
[10] Besides a chronicle of Farfa's history from its foundation by Lawrence of Syria down to Gregory's day, the Chronicon also contains copies of its most important documents.
[8] In 1973 a dispute arose concerning the accuracy of Gregory's copying and his motives at the Deutsches Historisches Instut (German Historical Institute) in Rome.
[14] Quae veraciter elucubrando nichil eis omnino addidums, vel minuimus, nec muativums, sed corruptis partibus rhetorice emendatis, eo respectu quo scripta erant, ea legaliter transtulimus per manus confratris nostri ... Gregorii.
(in Costambeys, 15)Itaque, sicuti michi a praedicto abbate et reliquis iussum est religiosis senioribus, nichil ex respectu chartarum ex his, quae uidi, minui, nichilque in rerum translatione adauxi, sed uti tunc cum scriberem oculis perspexi, et respectu capere uaeraci potui, rescribere studui, praeter uerborum prolixas, inutilesque reciprocationes, et transactas qorundam obligationes uidelicet, ne plurimis partium corruptionibus, dius fatigatus, et in scribendo longius immoratus, uolumen efficerem tardius, et fastidiosum, ineptumque ad perscrutandum, et immensum.