The melody was originally a sentimental song called "Din sânul maicii mele" composed by Anton Pann after hearing the poem.

[5] In 1848 Andrei Mureșanu wrote the poem "Un răsunet" and asked Gheorghe Ucenescu, a Șcheii Brașovului Church singer, to find him a suitable melody.

The song received particularly heavy radio broadcast in the days following Romanian coup d'état of 23 August 1944, when Romania switched sides, turning against Nazi Germany and joining the Allies in World War II.

[citation needed] Nicolae Ceaușescu's government permitted the song to be played and sung in public, but it was not given state recognition as the national anthem of the Socialist Republic of Romania.

Acum ori niciodată, croiește-ți altă soarte,[b] La care să se-nchine 𝄆 și cruzii tăi dușmani 𝄇.

Dar noi, pătrunși la suflet de sfânta libertate, Jurăm că vom da mâna, 𝄆 să fim pururea frați 𝄇!

N-ajunse iataganul barbarei semilune, A cărui plăgi fatale 𝄆 și azi le mai simțim 𝄇; Acum se vâră cnuta în vetrele străbune, Dar martor ne e Domnul 𝄆 că vii nu o primim 𝄇!

N-ajunse despotismul cu-ntreaga lui orbie, Al cărui jug din seculi 𝄆 ca vitele-l purtăm 𝄇; Acum se-ncearcă cruzii, în oarba lor trufie, Să ne răpească limba, 𝄆 dar morți numai o dăm 𝄇!

Murim mai bine-n luptă, cu glorie deplină, Decât să fim sclavi iarăși[e] 𝄆 în vechiul nost' pământ 𝄇!

АкȢm орĭ nічĭ оdатъ кроĭеще'цĭ алтъ сóрте Ла кареа съ се 'nкіnе 𝄆 ші крȢzіĭ тъĭ dȢшmаnĭ 𝄇!

Daр nоĭ пътрȢnшĭ ла сȢфлет de сфъnта лібертате, ЖȢръm, къ воm da mъna, 𝄆 съ фіm пȢрȢреа фрацĭ 𝄇!

N'aжȢnсе iaтагаnȢл барбареĭ сеmiлȢnе, А кърȢĭ плъџĭ фатале 𝄆 ші аzĭ ле maĭ сіmціm 𝄇; АкȢm се вѫръ кnȢта ꙟн ветреле стръбȢnе, Daр maртор nе é DomnȢл 𝄆 къ віĭ nȢ о прііmim 𝄇.

N'aжȢnсе dеспотісmȢл кȢ 'nтеага лȢĭ орбіе, А кърȢĭ жȢг din веакȢрĭ 𝄆 ка вітеле'л пȢртъm 𝄇; АкȢm се 'nчеаркъ крȢzіĭ ꙟн óрба лор трȢфіе, Съ ne ръпіаскъ ліmба: 𝄆 dар mорцĭ nȢmaĭ о dъm 𝄇!

Стрігацĭ ꙟн лȢmеа ларгъ къ DȢnъреа'ĭ фȢратъ Пріn іnтрігъ ші сілъ, 𝄆 віклеnе Ȣnелтірĭ 𝄇!

Преоцĭ, кȢ крȢчеа'n фрȢnте, къчĭ óстеа é крещіnъ, Deвіzа'ĭ лібертате, 𝄆 ші скопȢл еĭ преа сфъnт 𝄇!

МȢріm mаĭ біnе 'n лȢптъ, кȢ глоріе deпліnъ, Deкът съ фіm склаві ĭаръшĭ 𝄆 ꙟн векĭȢл nост пъmъnт 𝄇!

Now or never let us prove our traditions to the world That through our veins still floweth the blood of the Roman; Within our minds and essence a name we highly applaud, Triumphant in war we are, for the name of Trajan.

Of thunder and of lightning, of brimstone should they crumble, Anyone who escapeth from this glorious calling, When homeland and our mothers, with a heart sorrowful, Will ask us to traverse through swords and fire blazing!

Уже настало время зажечь огонь свободы И за свои страданья врагам воздать сполна!

Пусть целый мир узнает: мы — правнуки Траяна, И чести славных предков вовек не посрамим!

Мы за тебя готовы пройти сквозь сталь и пламя, Румыния, веди нас, сражаться нам вели!

Сыны земли румынской, забудем разногласья, Единой силой встанем за милый отчий край, И о злодействе новом заявим громогласно: В руках убийц коварных великий наш Дунай!