Pritam asks to record and witness the miserable condition of Punjab and its people after partition (1947) and open a new page of his book of love.
The land, which used to be fertile, is sprouting venom, and the sky has turned red from endless cries and tears.
اِک روئی سی دھی پنجاب دی، توں لِکھ لِکھ مارے وَیݨ اجّ لکّھاں دھیاں روندیاں ،تینوں وارث شاہ نوں کہݨ: اُٹھ دردمنداں دیئا دردِیا!
اُٹھ تکّ اپݨا پنجاب اجّ بیلے لاشاں وِچھیاں تے لہو دی بھری چناب کِسے نے پنجاں پاݨیاں وچ دِتی زہر رلؕا تے اوہناں پاݨیاں دھرت نوں دِتا پاݨی لا اِس زرخیز زمین دے لُوں لُوں پُھٹیا زہر گِٹھ گِٹھ چڑھیاں لالِیاں ،پُھٹ پُھٹ چڑھیا قہر وِہو ولِسّی وا پھر وݨ وݨ وگّی جا اوہنے ہر اِک وانس دی ونجھلی دِتّی ناگ بݨا پہلا ڈنگ مداریاں، منتر گئے گواچ دوجے ڈنگ دی لگّ گئی جݨے کھݨے نوں لاگ لاگاں کِیلے لوک مونہہ، بس پھر ڈنگ ہی ڈنگ پلو پلی پنجاب دے نیلے پَے گئے انگ گلیؤں ٹُٹے گیت پھر، ترَکلیئوں ٹُٹی تند ترِنجݨو ٹُٹیاں سہیلیاں، چرکھڑے گُھوکر بند سݨے سیج دے بیڑیاں لُڈݨ دِتیاں روڑھ سݨے ڈالیاں پینگھ اجّ پِپلاں دِتی توڑ جِتّھے وجدی سی پُھوک پیار دی، اوہ ونجھلی گئی گواچ رانجھے دے سبھ وِیر اجّ بُھل گئے اُسدی جاچ دھرتی تے لہو وسّیا، قبراں پئیاں چوݨ پریت دیاں شاہزادیاں اجّ وِچّ مزاراں روݨ اجّ سبّھے قیدو بݨ گئے، حسن عشق دے چور اجّ کِتھوں لیائیئے لبّھ کے وارث شاہ اِک ہور اجّ آکھاں وارث شاہ نوں، توں ہی قبراں وِچوں بول!
[4] It featured in the Pakistani Punjabi film, Kartar Singh, where it was performed by Inayat Hussain Bhatti.