In one particularly memorable sequence, he describes how the men passed though Eidskogen into Västergötland, and reached a farm named Hof (for its identity see Fulk 2012, p. 589).
589-592): Réðk til Hofs at hœfa; hurð vas aptr, en spurðumk — inn settak nef nenninn niðrlútt — fyrir útan.
‘Gakkat inn,’ kvað ekkja, ‘armi drengr, en lengra; hræðumk ek við Óðins — erum heiðin vér — reiði.’ Rýgr kvazk inni eiga óþekk, sús mér hnekkði, alfablót, sem ulfi ótvín, í bœ sínum.
Nú hafa hnekkt, þeirs hnakka (heinflets) við mér settu, (þeygi bella þollar) þrír samnafnar (tíri).
Þó séumk hitt, at hlœðir hafskíðs myni síðan út, hverrs Ǫlvir heitir, alls mest, reka gesti.