[2] Because of the terror against the unprotected rayah (lower class, Christians), many left for the mountains, fled across the border into Serbia, from where they raided their home regions in order to revenge the atrocities carried out by the Ottomans.

[3] Micko's band received weapons and ammunition in Vranje, then crossed the border and came into conflict with the Ottomans in around Kriva Palanka, where many of his fighters were killed.

[5] The British consul in Thessaloniki J. E. Blunt wrote on September 21, 1880 that Bulgarian Secret agents and еmissaries worked "fostering a spirit of rebellion" and have organized in the regions of Prilep and Veles "corps of Avengers" against the Muslims, generally picking out Beys and Landowners for victims.

[4] The leaders were among the most influential in the districts of Kumanovo, Kriva Palanka, Kočani, Štip, Veles, Prilep, Bitola, Ohrid, Kičevo and Skopje.

[7] The appeal was signed by Spiro Crne, Mihajlo Čakre, Dime Ristić-Šiće, Mladen Stojanović "Čakr-paša", Čerkez Ilija, Davče Trajković, and 59 other rebels and former volunteers in the Serbian army.

[20] As part of the intervention, Spiro Crne was forced to leave Serbian territory, thus, in April 1881, he and eight comrades left Vranje where they had up until then received support from the government.

[29] The Bulgarian author Kosta Tsarnushanov reveals the relations between revolutionary committees and rebel bands in different parts in Western Macedonia (Ohrid, Prilep, Demir Hisar, Poreče etc.)

[30] The British historian Mercia MacDermott also indicates the relations between Angel voyvoda and Iliya Deliya with leading citizens in Ohrid and Bishop Natanail.

(A report of a Russian diplomat in Bitola, who cited an Ottoman indictment against insurgents - June 12(24) 1881)...Спомнатиот Илија дошол со цел да запишува војска од околното христијанско население, која да и помага на војската што ќе се подготви и ќе се вооружи во Бугарија и ќе се испрати по овие краишта за да го изгони муслиманското население што се наоѓа во Македонија и да го присоедини овоj дел кон Бугарија (Published Ottoman indictment against insurgents)Срещу тия насилия в северозападна Македония са били образувани някои български отмъстителни и отбранителни чети, съставени от местното население.

Отмъщаващите чети, каквито до септември 1880 г. не е имало, били вредели на македонския въпрос....in other parts of the interior where the Bulgarian element is strong, there are secret agents and emissaries at work fostering a spirit of rebelion against the Sultan's Government.

Турската војска успеа во зимата 1880 — 1881 година да ја задуши буната и многу нејзини водачи да ги испрати на заточение.Србија је тајно и врло опрезно помагала акције хришћана у Турској (Брсјачка буна), али је на интервенције владе та помоћ престала ... 1881В Охридско се беше настанил шипченския борец Илия Делия с цяла чета и обикаляше селата по родната си Илинска планина.

Заговорот опфатил не само многу села, туку и неколку града од Западна Македонија.

Кон крајот на 1878 година еден от раководните доброволци од последната Руско-турска воjна што за своето храбро држање, Диме Чакре од Прилеп, отишол во Крушово со своjот брат и со тамошните првенци почнал да се договара за мерките што требало да се преземат, за да се отстранат засилените турски зулуми... Во 1879 дошло до поврзување на крушевскиот заговорнички кружок со охридскиот кружок... Биле откриени и инициаторите и раководителите на четите браќата Чакревци од Прилеп, кога во април 1881 дошле со дваjца свои четници зада казнат еден сомнителен заговорник од градот.

Само воjводата Мицко од Латово ... се предал на Турците...Тогава остана да се борят за национално и социално освобождение отделни чети, създадени от неутешими българи; да се създаде съзаклятие, което да държи открит македонския въпрос... Тук застана начело Диме Чакрев, обкръжен от брата си Михале (или както му викаха галено Мияйле), от другите братя Тоде и Илия Бъчварови, Георгия Лажо, Стоян Рушан, Илия Кехаята (Кяята), баща и син Радобиловци, Мицко МариовчетоПрилепчанецот Диме Чакре, познат со своето учество како доброволец во Руско-турската воjна, а засолнет во Ќустендил, навлегол со своја чета во Прилепско и се обидел да создаде едно пошироко движење во Македонија ... од посвесните граѓани на Крушево формирал еден заверенички кружок.

Неговата смела иницијатива довела до организирање на една поширока завереничка мрежа од таjни кружоци ...17.

Центърът й се намира в Демирхисарската планина, откъдето и произтича името на новото движение.