[3] Ferlus suggest that the Tai peoples all adopted the same first model of writing borrowed from the Khmers, by simple contact during exchanges, without proper learning.

Subsequently, the Tai migrated and occupied a large part of Southeast Asia.

The Tai that headed south (becoming known as the Thais or Siamese), slipped within the borders of the Angkorian domain, where they founded the Sukhothai Kingdom.

Certain vowel symbols changed value so that there is no reading contradiction between the Thai and Khmer languages.

The inscription originated in Lamphun, but was drawn by a Sukhothai monk, who probably introduced the Suhkhothai script to Lan Na.

According to Finot (1959), the earliest example of the Sukhothai script found in Luang Prabang dates from 1548 A.D., 265 years after the Ram Khamhaeng inscription.

The script did not employ wordspacing, capitalization or full stops at the end of sentences.

The first innovation is the introduction of several new letters to accommodate Tai phonemic contrasts not made by the Khmer script.

[3] The script wrote vowel marks on the main line, however this innovation fell out of use not long after.

[5] สระอิ สระอี สระอึ/สระอือ สระอะ สระอา สระอิ สระอี สระอึ/สระอือ สระอุ สระอู สระเอะ/สระเอ สระแอะ สระแอ สระโอะ/สระโอ สระไอ สระใอ สระออ สระเออ สระเอีย สระเอือ สระอัว สระอำ พี่กูชื่บานเมืองตูพี่น้องท้องดยว ห้าคนผู้ชายสามผู้ญิงโสงพี่เผือ ผู้อ้ายตายจากเผือตยมแฏ่ญงงเลก mɛː˩ kuː dʑɯ˩ naːŋ sɯaŋ biː˩ kuː dʑɯ˩ baːn.mɯaŋ tuː biː˩ nɔːŋ˥ dɔːŋ˥ ʔdiaw haː˥ gɔn pʰuː˥.dʑaːj saːm pʰuː˥.ɲiŋ soːŋ biː˩ bɯa pʰuː˥.ʔaːj˥ taːj tɕaːk pʰɯa tiam tɛː˩ ɲaŋ lek My mother's name is lady Seuang My older brother's name is Ban Meuang.